Σαν από θαύμα

        Από την μέρα που το ζήτησα, ήρθε στη ζωή μου. Σαν από θαύμα. Μήπως τελικά το λάθος το έκανα εγώ; Μήπως αυτή η μία αμαρτία με αποσπούσε από το καλό; Από όταν το ζήτησα, τα πράγματα έχουν αρχίσει να ομορφαίνουν πολύ. "Όταν τους μιλάω για τον Χριστό πρέπει να με καταλαβαίνουν και όχι να με κοιτάζουν σα να είμαι τρελός!". Και ζήτησα και κάτι ακόμη εκείνη τη μέρα, σαν προέκταση αυτού. Να Τον γνωρίσουν οι οικείοι μου.
        Οι άνθρωποι γύρω μου δεν είναι κακοί άνθρωποι. Απλώς δεν Τον γνώρισαν. Δεν πίστεψαν σε Αυτόν. Δεν κατάλαβαν ποτέ. Δεν ασχολήθηκαν ποτέ να Τον γνωρίσουν. Γιατί μιλούνε οι άνθρωποι γι' Αυτόν; Ψάχνουν την αλήθεια σε βιβλία όπως το Illuminatis ή το Davinci Code, όχι για μάθουν την αλήθεια αλλά για να σιγουρέψουν το εγώ τους και ότι έχουν δίκιο που δεν πιστεύουν. Και τόσον καιρό παρακαλούσα, αυτοί που δεν καταλάβαιναν την πίστη μου, να με αφήσουν ελεύθερο να ζήσω. Να φύγω από κοντά τους. Όμως έκανα λάθος. Δε χρειαζόταν να φύγω. Αυτό που αρκεί είναι να έρθει ο Χριστός να τους βρει και να τους δείξει ποιος είναι. Για εμένα δε θα το κάνει. Πιστεύω ήδη σε Αυτόν.Με τα λάθη μου μεν, αλλά πιστεύω. Δε χρειάζεται λοιπόν να μου δείξει ποιος είναι.
        Αυτοί οι οικείοι μου όμως είναι αμαρτωλοί. Γι' αυτούς θα το κάνει! Είναι ο μόνος που μπορεί να τους σώσει! Αυτός και το θαύμα της ζωής. Μα έτσι κι αλλιώς Ζωή ο ίδιος είναι άρα ένα και το αυτό.
        Και αυτό Του ζήτησα λοιπόν. Να κάνει μια ακόμη προσπάθεια να τους καλέσει να Τον γνωρίσουν. Και ξαφνικά όλα γύρω μου μυρίζουν Χριστό. Ξαφνικά όλα γύρω μου αγαπούν το Χριστό ή τουλάχιστον καταλαβαίνουν την πίστη μου σε Αυτόν.
Θεέ μου...
Χριστέ μου...
Υϊέ του Θεού μου...
Σαν από θαύμα... Σε ευχαριστώ...