Ένα απλό c(l)opyright θα κάνω από τον ιστοχώρο MusicHeaven. Αλλά πραγματικά ένα ζεϊμπέκικο είναι ό,τι μου χρειάζεται αυτή τη στιγμή... Και όταν λέω "ένα" είναι εικονικό... Βλέπετε, είμαι ήδη στο 4ο.
Ζεϊμπέκικο : Ο Μοναχικός Θρήνος
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.
Άκου βρε φίλε, να δεις τι κρίμα...
...στα δάκρυά της έπεσα θύμα
καρδιά δεν είχε στα στήθια μέσα
ήτανε ψεύτρα, δεν είχε μπέσα
...στα δάκρυά της έπεσα θύμα
καρδιά δεν είχε στα στήθια μέσα
ήτανε ψεύτρα, δεν είχε μπέσα
ενώ ξέρω πως τα είδα ζωντανά στο τελευταίο χιόνι
παλιές φωτογραφίες σκεπαστήκανε με σκόνη
τα ρούχα τα παλιά έχουν φαγωθεί από το σκόρο
Ελπίζω τα καινούρια σου τραγούδια και οι καινούριοι σου στίχοι
να είναι τέλεια πλεγμένοι όπως και οι άλλοι από το χέρι σου
Άλλωστε δεν έχω πολλά να γράψω απόψε. Όλα εκφράζονται...
με έναν χορό, ένα ζεϊμπέκικο κι ένα γκρεμό... Κι όλα δικάζονται.
Κι εκεί που πηδώ από την άκρη του,
βρίσκομαι επάνω στο κατάρτι του
ουρανού, πάνω σε σύννεφο που ταξιδεύει,
με την ψυχή μου στα αστέρια να πιστεύει.
Και αναρωτιέμαι αν υπάρχουνε τη νύχτα ουράνια τόξα
για να ρίξουν λίγο χρώμα στην ψυχή του αετού
που όταν πεθαίνει στάχτη γίνεται πρωτού αγγίξει χώμα
και το κοιτούν το θαύμα, τα μάτια κάθε παιδιού.
Προέκυψε και ένα ποίημα λοιπόν... Θα το ονομάσω "Ζεϊμπέκικο στ' αστέρια".
2 σχόλια:
Στων Ψαρων την ολομαυρη ραχη...καθεται η πικρα και κλαει μοναχη...
Προτιμώ το
"Με είδαν προσπέρασαν όσοι αγαπάω,
μόνος απόμεινα κι έρημος πάω"
αλλά καλοδεχούμενο το σχόλιο όπως και να έχει :)
Δημοσίευση σχολίου