Το οκτάωρο του ύπνου ήταν η καλή αρχή του σήμερα.
Η βροχή ήταν το καλό του να μην είναι όλα ήμερα.
Μόλις χύθηκε λίγο αίμα, έσπασαν του ουρανού τα σύννεφα.
Τώρα πια έχει βγει ο ήλιος και άρχισα και γαλήνευα.
Μου είναι δύσκολο, όμως πραγματικά λυπάμαι
τους ανθρώπους που δεν έχουν ένα παράθυρο για να τον δουν
ενώ εργάζονται ή δουλεύουν. Πραγματικά λυπάμαι
γιαί πάλι δε θα προλάβουν να του πουν ότι τη θέρμη του αγαπούν.
Κι αυτό που είδα σήμερα πρώτη φορά ήταν περίεργο αλήθεια.
Φυσικό εξ' ολοκληρού, απλώς δε θα το είχα δει χωρίς βοήθεια
από τον ήλιο που έπεφτε στο σίδερο που προηγουμένως είχε βρέξει
και έπαιζε με το νερό και τη ζέστη για όσο το νερό αντέξει.
Καπνοί άρχισαν να βγαίνουν
το νερό εξατμιζόταν
Κάποιοι συνέχισαν να ζουν
σε ένα κόσμο που χανόταν.
Τόσες σκέψεις αλήθεια στο μυαλό.
Τόσες πολλές σκέψεις για τη ζωή ή το θάνατο.
Τόσες πολλές απαντήσεις για κάτι που είναι καινούριο ή παλιό.
Τόσες πολλές ερωτήσεις για έναν ψυχολογικό κόσμο άπατο.
Κι εκεί που όλοι σου λένε πως κάνεις λάθος,
πάλι εσύ να γυρίζεις. Όχι στο πάθος!
Στο σωστό να γυρίζεις!
Από τα λάθη σε διώξαν οι άνθρωποι γιατί μυρίζεις
τα λουλούδια όπως ειναι, λουλούδια!
τον ουρανό όπως είναι, ουρανός!
τα γλυκά και τις σοκολάτες όπως είναι, καλούδια!
τη φωτιά όπως είναι, καπνός.
Το αν είμαι ρομαντικός δε σημαίνει πως βλέπω μόνο το φως.
Βλέπω και το σκοτάδι και τη φωτιά και αν, ακόμη, υπάρχει καπνός.
Τη διαφορά δεν την κάνει ποιος νομίζουν πως είμαι
αλλά αυτό που βγάζω προς τα έξω να είναι ό,τι θέλω εγώ να είμαι.
Και χτες έφτιαξα ένα τραγούδι όσο περπατούσα στο δρόμο.
Ένα τραγούδι που δε θα αγγίξει ποτέ αυτόν τον χώρο.
Δεν το έγραψα, το θυμάμαι και θυμάμαι και πώς πάει.
Θυμάμαι και τα λόγια μα η αλήθεια είναι πως στο ύφος μου δεν πάει.
Θέλω όταν γράφω να έχω κάτι να πω
Κάτι που όποιος το διαβάσει να κερδίσει κάτι από αυτό.
Ευχαρίστως να πω για μένα αν κάποιος θέλει να ακούσει
Αν δεν υπάρχει όμως λόγος γιατί να πω πόσες φορές πέρασα πχ από το Μαρούσι;
Τι σημασία έχουν όλα αυτά που έκανα τα ξημερώματα που γυρνούσα μόνος μέσα στη νύχτα;
Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα πρόσωπα που ζωγράφιζα στα αμάξια με το δάχτυλο κάθε νύχτα;
Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα τραγούδια που έγραψα αν δε βοήθησαν κανέναν;
Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα χρόνια που ξόδεψα αν δεν μπορώ να σώσω ούτε εμένα;
Μα δεν τελειώνει έτσι! Θα τελειώσει όπως θέλω εγώ!
Κι όσο έχω χρόνο στη ζωή μου θα συνεχίσω να προσπαθώ!
Για ό,τι νιώθω καλό. Για ό,τι θεωρώ σωστό.
Για ό,τι στ' αλήθεια αγαπώ! Σημασία έχει να θέλω και θα μπορώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου