Τα όριά μου... Η θέλησή μου...

Γράφω στίχους περίπου 8 χρόνια.
Γράφω τραγούδια περίπου 2 χρόνια.
Σε αυτή τη σύντομη "καλλιτεχνική" ζωή, όμως έζησα κάποια πράγματα.
Ανάμεσα σε αυτά ήταν και τα παρακάτω:
-Μου είπε κάποιος να πάρω τα τραγούδια μου και να τα στείλω στο hiphop.gr
-Μου είπε ένα παιδί να του φτιάξω ένα demo με τραγούδια hip-hop/rap για να τα στείλει στους Goin'Through. Ξεκίνησα να τα φτιάχνω αλλά όταν μου ζήτησε να του γράψω και τους στίχους σταμάτησα. Η μουσική οφείλει να εκφράζει τον εκάστοτε καλλιτέχνη. Ο Φραγκούλης πχ. έχει το περιθώριο να εκφράζεται με στίχους και μουσική άλλων αφού ο ίδιος βάζει τη φωνή. Το ίδιο είναι να τραγουδάς και το ίδιο να "απαγγέλεις";
-Στο παραπάνω παιδί είπα πως αν το ολοκληρώσουμε δε θέλω να φαίνεται το όνομά μου πουθενά. Ούτε το ψευδώνυμό μου. Μία φίλη μου, μου είπε πως θα ήταν βλακεία μου από την άποψη ότι θα μπορούσα να αναγνωριστώ κι εγώ ή ακόμη και να βγάλω χρήματα από αυτό.
-Με έβρισαν για ένα από τα τραγούδια μου. Ούτε εμένα μου πολυαρέσει το συγκεκριμένο. Όμως δεν παύει να εκφράζει τη δύναμη της θέλησής μου εκείνης της στιγμής.
-Υπήρχαν δύο βδομάδες στη ζωή μου που ήμουν υπερευδιάθετος γιατί κάτι που δεν είχα καταφέρει εγώ στο παρελθόν, το κατάφερε ένας φίλος. Μία εβδομάδα μετά όμως με σταμάτησα από το να συνεχίσω να είμαι ευδιάθετος και κατέληξα εκ νέου στη φυσιολογική μου διάθεση. Όταν το είπα στη Ν, μου είπε πως δεν έπρεπε να το σταματήσω αλλά να το ζήσω για όσο μπορούσε να διαρκέσει και με ρώτησε γιατί το σταμάτησα! Της απάντησα πως ο κόσμος μου δεν ήταν ακόμη έτοιμος για κάτι τέτοιο, πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ακόμη προβλήματα και ένα τέτοιο συναίσθημα με εμπόδιζε από το να ασχοληθώ μαζί τους και να τους βοηθήσω να τα αντιμετωπίσουν. Κάποιες φορές έστω και το "είμαι εδώ" αρκεί για να βοηθήσει. Τότε δεν μπορούσα να είμαι.
-Είχα βγει με μια κοπέλα που είχα γνωρίσει μερικές μέρες πιο πριν. Ήταν η 2η συνάντησή μας. Της μίλησα όσο πιο ανοιχτά μπορούσα. Της είπα τα πάντα. Με κάθε λεπτομέρεια. Δεν ξαναειδωθήκαμε και δεν ξαναμιλήσαμε έκτοτε παρά ελάχιστες φορές και πλέον καθόλου. Χάθηκε, όπως χάθηκαν κι αυτά που της είπα. Εξυλέωση!
-Έφτιαξα επιτέλους ένα τραγουδάκι χτες και του έβαλα και λόγια και η φωνή μου τραγουδάει σε αυτό. Δεν είναι δηλαδή hip-hop ή rap. Τελικά, ναι μεν θα το κρατήσω ως πειστήριο ότι μπορώ να γράψω και τραγούδια όπου η φωνή έχει μελωδία αλλά δε θα το ολοκληρώσω και δε θα το εξωτερικεύσω. Θα παραμείνω στον αυστηρό ρυθμό του ύφους μουσικής που διάλεξα μέχρι τώρα. Είδα ότι μπορώ να τα καταφέρω. Και μου αρκεί αυτό.
Δεν έχω όρια. Έχω θέληση!