...πάντα θα βλέπω αυτά που προορίζονται για μένα, ακόμη κι αν δε μπορείς να με δεις...
Προάγγελος

Τα όρια της αλήθειας είναι στον ορισμό της

Υπάρχουνε βράδια
που σε τυλίγουνε οι σκέψεις
και εμφανίζονται σημάδια
που σε καλούν να τα πιστέψεις.

Και εσύ ψάχνεις να βρεις
στις ενοχές να κρυφτείς
για κάποιον περίεργο λόγο της ζωής
που σου έχουν μάθει να ζεις.

Κι οι νότες έρχονται και φεύγουν
και τα όνειρά που έκανες πεθαίνουν.
Όσο για τις αναπνοές σου που φύγανε, κλαίγουν
τα παιδιά της γειτονιάς που στο θάνατο κοντά μένουν.

Δεν αρνούνται πως μεγάλωσαν κοντά του.
Δεν αρνούνται πως ίσως να είναι και παιδιά του.
Δεν αρνούνται πως ένιωσαν την αγκαλιά του.
Ήταν η μόνη που ένιωσαν κι όταν ήταν μακριά του.

Τι σημασία έχει για αυτά τα παιδιά η αγάπη
αφού κανείς άνθρωπος δεν τους την έδωσε ποτέ!
Όλοι τα κοίταζανε με περίσια λύπηση και κάτι
που λεγόταν οργή και δεν κατάλαβαν γιατί ποτέ.

Ήταν απλώς ένα παιδί που περπάτησε σε δρόμους
σε χωματόδρομους,
σε λασπόδρομους,
σε χιονισμένους τρόμους.

Κι όλα αυτά του είχαν δώσει μια απίστευτη δύναμη
να είναι διαφορετικός και να μη φοβάται να το δείχνει.
Κι άλλαξε τον κόσμο και την κοινωνία με αυτή τη δύναμη.
Προσπάθησε μήνες και χρόνια πριν σταματήσει η ζωή κάτω να τον ρίχνει.

Η ιστορία μας τελειώνει κάπου εδώ.
Ο ήρωάς μας περπατά στον κόσμο αυτό.

Εις την καρδίαν υμών, όλοι ήρωες είσασθε.
Κάποιοι εκ υμών, πιο ήρωες από άλλους ήσασθε.
Μα η αλήθεια της ζωής για όλους έστιν.
Και πας μη μεθ'ημων, καθημών έστιν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: