Μικρές Ιστορίες - Συζητώντας με εμένα

-Τι σου συνέβη;, ρώτησε η κοπέλα το αγόρι.
-Πνίγομαι στην οργή μου. Κοιτάζω γύρω μου και ψάχνω ευκαιρίες να ξεστομίσω φράσεις όπως Είμαι μόνος ή Έτσι μεγάλωσα απλά!, απάντησε αυτός.
-Μα ξέρεις πως δεν ισχύουν αυτά. Σωστά;, είπε το κορίτσι.
-Σωστά. Αλλά νιώθω οργισμένος. Όχι μόνος. Φίλους έχω. Οργισμένος είμαι! Και δικαιολογημένα!.
-Δεν είσαι εσύ για την οργή φτιαγμένος. Τα όνειρα που έφτιαξες δε δικαιολογούν το μένος. Μπορεί να είσαι μπερδεμένος μα ήσουνα πάντα αληθινός. Ούτε καν σκεφτόσουν πράξεις αν δεν έβγαζαν φως.
-Μα τι σημαίνουνε αυτά; Μάλλον δεν ξέρεις καλά. Τι να κάνω προσπαθώ! Ούτε καν ποιος είμαι εγώ!
-Έτσι θες να νομίζεις; Ότι είσαι σκληρός; Μπορείς να αρχίσεις να βρίζεις μα δε θα ανοίξει ο ουρανός.
-Μα ποια νομίζεις πως είσαι; Τι νομίζεις πως κάνω; Τι ακριβώς προσποιείσαι; Λες να μ' αρέσει να χάνω;
-Γιατί να πρέπει να χάσεις; Τι νομίζεις πως τρέχει; Θεωρείς πως αν την οργή πιάσεις ο κόσμος θα πάψει να απέχει;-Μα τι με νοιάζει ο κόσμος; Να με τρελάνεις προσπαθείς; Πώς θα πεθάνει ο φόβος αν δε θες δίπλα μου να σταθείς;
-Μα που δίπλα να σταθώ; Καταλαβαίνεις τι λες; Να γνωρίσεις το Θεό χωρίς τις τύψεις για το χτες!
-Μα πώς να το κάνω;
-Να κοιτάξεις μπροστά!
-Θυμάμαι και χάνω!
-Να κοιτάξεις μπροστά!
-Μα είναι δύσκολο σου λέω δε μπορώ να το κάνω. Υπάρχουνε στιγμές που κλαίω γιατί δεν πρέπει να λανθάνω.
-Μα δεν υπάρχουνε πρέπει αλλά νιώθω και θέλω. Για όσα σου μένουνε έτη να είσαι ο ίδιος θέλω.
-Μα πώς ίδιος να είμαι; Να καταλάβεις δε θες;
-Ντυμένος στο φως γίνε!
-Δεν είμαι άνθρωπος του χτες!
-Ωραία! Ξέχνα το χθες! Αλλά μην σταματήσεις τις σκέψεις και τις προσευχές!
-Και τι προτείνεις λοιπόν να κάνω το βράδυ;
-Να ζήσεις το παρόν και να ξεχάσεις τον Άδη.
-Πώς δηλαδή;
-Μαζί μου έλα μαζί... Ορίστε το ποδήλατο που έφτιαξε τα όνειρά μου. Και για να είσαι ασφαλής πάρε μαζί και τα φτερά μου...