Ο ήλιος δεν έφτασε
ποτέ στα μέρη αυτά.
Τα χρόνια που έκαψε
χάθηκαν στο πουθενά.
Και όμως κι άλλα θα'ρθουν
να μας πουν πως μπορούν να βρουν
Ό,τι αφήσαμε
στην παιδική αγκαλιά του Μορφέα
Κι ό,τι ζήσαμε
πλέον ξεχάσαμε όσα ήταν ωραία.
Πια μεγαλώσαμε
κι είναι αληθές
Ό,τι σκοτώσαμε
πια ανήκει στο χθες.
Πάμε στο μέλλον μπροστά.
Μην αγαπήσεις εμένα ξανά.
Ό,τι αφήσαμε
στην παιδική αγκαλιά του Μορφέα
Κι ό,τι ζήσαμε
πλέον ξεχάσαμε όσα ήταν ωραία.
Νέος κι αν ήμουν ξανά
Θα έκανα τα ίδια λάθη ξανά.
Τωρα πια...
Νέα φτερά άνοιξα!
Ό,τι αφήσαμε
στην παιδική αγκαλιά του Μορφέα
Κι ό,τι ζήσαμε
πλέον ξεχάσαμε όσα ήταν ωραία.
Σημείωση:
Δημιουργήθηκε ακούγοντας στο μυαλό μου τη μουσική των πειρασμών. Το Κύκνειο Άσμα τους.
2 σχόλια:
Αν μπορείς να ακούς την μουσική των πειρασμών και να γράφεις Κύκνεια Άσματα... αξίζει τον κόσμο γιατί οι ήχοι γίνονται στίχοι, νότες, συναισθήματα.
Αληθινό!
Οδοιπόρε, τα λόγια σου είναι πάντοτε μια θετική αύρα σε αυτό το blog. Να είσαι καλά παληκάρι :-D
Δημοσίευση σχολίου