Περιπλάνηση

EDIT: Αν θέλετε να ακούσετε το κομμάτι κάντε κλικ εδώ μιας που το μελοποίησα. Είχα έξοδο από το στρατόπεδο και είπα να μην την αφήσω ανεκμετάλλευτη!

Έχω μάθει το σκοτάδι. Έχω ζήσει και στο φως.
Προσπαθώ να'μαι μεγάλος όσο και ο ουρανός.
Δε φοβάμαι την αλήθεια να σας πω κι ας με σκοτώσετε.
Με όνειρα που έφτιαξα να με θανατώσετε.

Αφού έχω συνηθίσει ν' αναλώνομαι σε όνειρα
και να κατηγορούμαι για αυτά (δικό μου πόνημα)
Όμως όσοι εφιάλτες και αν ήρθαν στη ζωή
εγώ ήμουνα και θα είμαι εκεί.

Εκεί όπου τα όνειρα πραγματοποιούνται
και οι γηραιότεροι ιστορίες διηγούνται.
Ό,τι και αν έζησαν, ακροατές υπάρχουν.
Άνθρωποι που έτυχε το σταυρό να άγουν.

Το δίκιο το δικό τους εν ζωή δεν τους βρήκε,
όποια εποχή και αν πέρασε ή μπήκε.
Είτε καλοκαίρι ήταν ή χειμώνας
πέταλα δε βγήκαν στον καρπό της ανεμώνας.

Ακόμη και τα νούφαρα βούλιαξαν στο σκοτάδι
κι αναδύθηκε απ' αυτό κάτι καινούριο που λάμπει.
Μη φοβάστε λοιπόν. Απλώς αγαπηθείτε.
Αν αληθινά αγαπάτε, την αλήθεια θα βρείτε.

Και αν τα όνειρά σας ήταν οι εφιάλτες
πατήστε δυνατά στις δικές μου πλάτες.
Έχω, αφού, τη δύναμη το λόγο να γυρεύω
και το Γολιάθ να μη φοβάμαι να παλεύω.

Όπου και αν είμαι και στο κρύο και στη ζέστη.
Αν έχεις άλλη άποψη, να μη φοβάσαι, πεσ' τη.
Και ο πληθυντικός έγινε ενικός
για να μη λιώσω τον πάγο χρησιμοποιώντας φως.

Άλλωστε όσοι δεν επιθυμούνε τη φωνή μου
δε θα' χουνε χαθεί σε καμιά επιλογή μου.
Αλλά θα συνεχίζω να ζω τη ζωή μου.
και αν κάτι χρειαστείς να το μοιραστείς μαζί μου.

Το είπα και παλιότερα πως κρύο μα και καύσωνας
ανέγγιχτο μ΄ αφήνουνε και ίσως να 'ναι λάθος μας.
Απλά αυτό επέλεξα και διάλεξα για μένα.
Ιδέα η ζωή μου μ' ιδεόγραμμα σε χένα.

Ζώντας στο παρόν αγναντεύοντας το μέλλον.
Πιο γελαστός ο τελευταίος γέλων.
Παροιμίες και άλλα που μας μάθαν οι γονείς.
Κάποιες δίχως νόημα και κάποιες έχουν δις.

Δύση έχω ζήσει, όπως και Ανατολή.
Έχω δει την αλήθεια, όπως όλοι έχουν δει.
Απλώς όπως εγώ δε θέλω να γίνω εσύ,
είναι καλύτερα αν είμαστε διαφορετικοί.

Κι αυτό δεν είναι μείον. Μάλλον συν θεωρείται.
Μη φοβάσαι το μελάνι που τις σκέψεις σου μιμείται.
Ειδικά αν το μελάνι είν' από δική σου πένα.
Μακάρι όλοι να γράφατε. Ευχή από εμένα.

Αφού δε μπορούν γιατί δειλιάζουν
οι άνθρωποι αλήθεια μοναχά να εκφράζουν,
θα ήταν πιο ωραία αν μπορούσαν να τη γράψουνε
Ευθύνες να μοιράζουνε, κάποτε να πάψουνε.

Δε χρειάζεται μονάχα το κακό να κοιτάς.
Ό,τι και αν γίνει εσύ να χαμογελάς.
Για όλα όσα έμαθες λίγο πριν απ' το τέλος
Να ευχαριστείς που δεν είσαι πεθαμένος.

Όλα όσα γίνονται έχουνε κάποιο νόημα
κι απλά εσύ διαλέγεις, ποια είναι τα ανώριμα!
Κάποια απ' αυτά που θα 'ρθουν θα είναι ζόρικα.
Κάποια άλλα όμως θα σου γίνουν γνώριμα.

Εμπρός είναι η θάλασσα. Εμπρός και το φεγγάρι.
Διάλεξε ανάμνηση και κάνε μου τη χάρη.
Σβήσε, γράψε, ζήσε. Να θυμάσαι ποιος είσαι.
Να θυμάσαι ακόμη και γιατί 'σ' αυτός που είσαι.

Αφού κάθε φορά άλλες οι παράμετροι
γιατί να κατακρίνεις τους ανθρώπους που 'ναι άστεγοι;
Άνθρωποι κι αυτοί, όπως είσαι κι εσύ.
Απλά έτσι τα έφερ' η παρούσα ζωή.

Όπως και οι γέροι, έτσι και οι "μάγοι"
επιθυμούν να ζήσουνε την πιο μεγάλη μάχη.
Επιθυμούν να έχουν ευκαιρία στη ζωή
αφού τα όνειρά τους έχουνε ξεχαστεί.

Σημασία έχει όμως να θυμάσαι ότι υπήρξαν,
να θυμάσαι ως το τέλος της ζωής σου ότι ζήσαν.
Κι αυτό το λέω για να το θυμάμαι και εγώ
λίγο πριν σας αποχαιρετήσω κάπου εδώ.