Εσωτερική εξωτερίκευση

<<Αναδύθηκα μέσα από θολούς ορίζοντες·
εκείνους που όλοι περνούν στην εφηβεία.
Το χαρακτήρα μου φτιάξαν τα λάθη μου.
Είναι κοινότυπο μαζί μα και μαγεία.>>

Όταν στην εφηβεία όλοι κοινωνικοποιούνταν μέσα από τις μόδες που κυκλοφορούσαν στην τηλεόραση, εγώ, άθελά μου, είχα φτιάξει ένα προσωπείο, που όλοι σχεδόν αντιπαθούσαν, για να με αντιπροσωπεύσει. Επεδίωκα να αποτελέσω μέλος της ομάδας, να νιώσω ό,τι ανήκω κάπου, όμως, πάντοτε κάτι έκανα και έδειχνα τη διαφορετικότητά μου. Τώρα που μεγάλωσα, κάνω ακριβώς το ίδιο. Απλώς με κατά την προσωπική μου άποψη, πιο σωστούς λόγους. Βλέπετε εκμεταλλεύτηκα το ταλέντο μου να παίρνω πάντα το καλύτερο για μένα από τις καταστάσεις που ζούσα.

Όταν όλοι σχεδόν σε αντιπαθούν, αυτό που έχεις προς εκμετάλλευση είναι ο άπλετος χρόνος που δίνει τη μοναξιά. Σου δίνει κάθε ευκαιρία να διαλέξεις σε ποιο θεό και αν(!) θα πιστέψεις. Έχεις κάθε δυνατότητα να σκεφτείς τα λάθη σου, τα λάθη του κόσμου, καθώς και κάθε αποτέλεσμα των πιθανών πράξεών σου. Έχει, όμως, αυτό ένα μεγάλο τίμημα κι αυτό είναι πως η πολλή σκέψη μπορεί, αν εξαρχής είναι λάθος, να σε οδηγήσει σε τερατουργήματα για τα οποία δε θα θες να αλλάξεις άποψη ή, στην καλύτερη, σε μία υπόνοια τρέλας.

Ευτυχώς, εγώ όλα αυτά τα πέρασα ελαφρά... Ελαφρά... Σχετικό... Απειλήθηκα, έκλαψα, έπεσα κάτω... Όμως ξανασηκώθηκα. Αλλά αυτό δεν είναι σημάδι της ανωτερότητάς μου. Το έχω, άλλωστε, ξαναπεί πως όλοι οι άνθρωποι, από αυτό που νομίζουμε για τον εαυτό μας, είμαστε ανώτεροι. Όχι... Ήμουν και θα είμαι ίσος με όλους. Δεν ξέρω αν έκανα σωστές επιλογές. Μόνο για μία είμαι σίγουρος. Κι αυτή είναι που αφορά το Θεό μου. Καμία άλλη. Ευχαριστώ