Μία συνέντευξη με τη Διάφανη Σιωπή

Θέλω να πω ότι είμαστε στην Κορώνη στο Πόρτο Ράφτη.

Η ώρα είναι... δεν έχω δει αλλά γύρω στις 8 και... το τοπίο δε μπορεί να χαρακτηριστεί παρά με τη λέξη τέλειο. Η θάλασσα είναι πάρα πολύ ήρεμη. Η επιφάνειά της είναι σα λάδι και η άλλη μισή κάνει γραμμώσεις σα να... σαν αυτά που βάζουνε στις τούρτες με τα... με τους σπινθήρες... έτσι πού και πού πετάει σπινθαράκια... και... στα βραχάκια κάνει πολύ μικρούς κυμματισμούς και διάφορους ήχους οι οποίοι αναγνωρίζονται εύκολα ότι είναι η θάλασσα. Είναι ο προσωπικός ήχος και τα χρώματα του ουρανού είναι... λευκά... γαλάζια...μωβ σκούρο... πετρόλ... ένα αεροπλάνο πετάει (γέλια)... Μέσα στο φυσικό τοπίο υπάρχει κι ένα αεροπλάνο...το οποίο κάνει το δικό του χαρακτηριστικό ήχο (γέλια)...

(Σμουτς) Αυτό ήταν φιλάκι... (Σμουτς) Κι αυτό άλλο ένα...

Μέσα σε όλο το τοπίο που απέναντι είναι η πόλη, από πίσω της είναι ένα βουνό. Επάνω το σύννεφο και το διαπερνάει ένα αεροπλάνο λίγο πιο πάνω από το γαλιάζιο, από την άλλη πλευρά, μέσα στη θάλασσα, υπάρχει ένα νησάκι μικρό το οποίο είναι τόσο μικρό που δεν είναι κατοικήσιμο αλλά δεν έχει χτίσει και κανένας εξοχικ κι είναι απλώς ένα νησάκι με 3-4 πράσινα κλαράκια, το οποίο το γυρίσαμε λίγο πιο πριν γύρω-γύρω είχε μικρές-μικρές λιμνούλες κι είχε και πολύ μεγάλους αχινούς, μέγεθος μιας παλάμης, ειλικρινά τεράστιοι αχινοί. Και πανέμορφοι.Και γύρω-γύρω γενικά όσο περιτρυγιρόμαστε... περιτρυγιριζόμαστε από βουνά... κι ακριβώς δίπλα μας έχουμε κι ένα φοίνικα... κι όπως είπα και πριν η θάλασσα είναι πάρα πολύ λεία... κι ήταν και στην αρχή λίγο κρύα αλλά μετά πάρα πολύ ζεστή... κι η επιφάνειά της, όσο πιο κοντά μου είναι, είναι σαν καμβάς. είναι έτοιμο να το κεντήσεις... κάνει τετραγωνάκια μικράαα-μικράαα που κυμματίζουν και μπορείς να τους δώσεις με την κλωστή το δικό σου χρώμα. Η κλωστή μπορεί να είναι η φαντασία σου...

Κι έτσι όπως είναι η θάλασσα, στο κέντρο της υπάρχει μια προβλήτα τσιμεντένια, για την οποία έχει γραφτεί από τον άντρα μου κι ένα παραμύθι. Βασικά είναι γενικώς το ιδανικότερο μέρος να γράψεις το οτιδήποτε. Να ηρεμήσεις, να φανταστείς, να ονειρευτείς, να κάνεις οτιδήποτε θες. Είναι το πιο ωραίο μέρος του κόσμου. Είναι το πιο ωραίο μέρος που έχω δει. Κι η κατάλληλη ώρα είναι η ώρα που έχει μπει ο ήλιος μέσα. Δεν είναι ούτε πρωί, ούτε βράδυ. Ούτε μέρα, ούτε νύχτα. Κι είναι κι Ιούνιος. Δεν είναι ούτε χειμώνας, ούτε καλοκαίρι. Κι η θάλασσα δεν είναι ούτε ακίνητη, αλλά ούτε έχει κύμματα. Και τα φώτα απέναντι, τα μισά έχουν ανάψει, τα μισά όχι. Κι εδωπέρα υπάρχουν λίγοι άνθρωποι... και όχι πολλοί. Κι είναι κάτι το καταπληκτικό.

Έχει τα πάντα. Έχει και άμμο, έχει και βότσαλα, έχει και θάλασσα, έχει και βουνό. Έχει και δέντρα, έχει και πολυκατοικίες. Έχει και ταβέρνες, έχει και τις ερημιές της. Έχει νησί, αλλά έχει και στεριά. Κι έχει τα πάντα.... Εεε έχει και τον άντρα των ονείρων μου τώρα αλλά τί να κάνουμε(γέλια)... Άμα δεν ήτανε κι αυτός... Δε θα 'ταν τόσο ωραία έτσι; Ε;