Ένα κοριτσάκι είναι μαζί με τη μητέρα του.
Η μαμά κοιτάει κάτι στο αμάξι.
Το παιδί εκτός του αυτοκινήτου.
Με κοιτάει και μου χαμογελάει.
Το χαιρετάω.
Με χαιρετάει.
Η μαμά του το βάζει στο πίσω κάθισμα.
Εγώ κάθομαι στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου που οδηγώ και πραγματοποιώ σκέψεις για το μέλλον.
Η μαμά βγάζει την κόρη, που ήθελε να πάει στο γρασίδι, από το αυτοκίνητο.
Κοιτάω το κοριτσάκι.
Και το κοριτσάκι μου χαμογελάει.
Κατεβάζει δύο φορές το κεφάλι.
Το ανεβάζει μία.
Και συνεχίζει να μου χαμογελάει.
Κι είμαι σίγουρος για μένα.
Για τις επιλογές μου.
Για την πίστη μου.
Γιατί πίστεψα χωρίς να υποχρεωθώ.
Και γι' αυτό έλαβα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου