...πάντα θα βλέπω αυτά που προορίζονται για μένα, ακόμη κι αν δε μπορείς να με δεις...
Προάγγελος

Τάνγκραμ


Χάθηκα χαμένος σε ένα χάσιμο του χρόνου
κι ένιωσα εξ αρχής το άγγιγμα του πόνου.
Μεγάλωσα μικρός σε ένα κόσμο με αγάπη
που από μικρός προσπάθησα να κάνω εφιάλτη.

Όμως, δεν τα κατάφερα. Δεν ήθελα κακία.
Ήθελα να έχω στην ψυχή μου ακακία.
Καλοσύνη, ζωντάνια και αλήθεια
Καλοσύνη, θέληση για βοήθεια.

Δεν είμαι κάτι ξένο. Ούτε και κάτι οικείο.
Δεν είμαι ούτε ο τρίτος ανάμεσα στους δύο.
Είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος.
Ζώντας μες στην έρημο αναπτύχθηκε ο κάκτος.

Βρέθηκα μονάχος σ' εφηβικές παρέες.
Έκλαψα με θράσος στοχεύοντας στις νέες.
Κοίταξα ψηλά και δεν είδα τίποτα
μια γυναίκα μοναχά που με κοίταζε ύποπτα.

Σήκωσα το βλέμμα μου πιο ψηλά ακόμη
Ξεπέρασα τα σύννεφα κι είδα κάποια να ζυμώνει.
Σαν τις Μοίρες έμοιαζε. Μα ετούτη ζούσε μόνη.
Κοιτάζοντας, τα σύννεφα αλλάξανε σε σκόνη.

Πήδηξα ψηλά, όσο μ' άφηνε το σώμα.
Άπλωσα τα χέρια για ν' αγγίξω λίγο χώμα.
Λίγο απ' τα σύννεφα που κρύβαν την αλήθεια.
Γονάτισα και έπεσα σε ψεύτικη βοήθεια.

Άνθρωποι που ήθελαν απλώς να αγαπηθούν
κι όχι να αγαπήσουν.
Τελικά, απλώς να ζήσουν.
Τελικά, να επιζήσουν.
Τελικά...

Άλλαξαν, λοιπόν, οι όροι και οι λέξεις.
Μεγάλωσα και έγινα παιδική χαρά να παίξεις.
Ψηλά κοιτώ ακόμη μα τώρα πια πετάω
σε χαμένες θάλασσες τώρα πια κολυμπάω

Άλλαξα, μεγάλωσα, και το 'χω για καμάρι.
Πλέον μένω ξάγρυπνος, δε θέλω μαξιλάρι.
Βλέπω πιθανότητες μπροστά μου κι όχι πόρτες.
Ζήω τη ζωή μου. Εδώ τελειώνω. Δες...

Δεν υπάρχουν σχόλια: