Πετάω ψηλά... Και αγαπώ...

        Έγραψα τους στίχους. Βρήκα μια μουσική που δεν είχα χρησιμοποιήσει. Και όμως τίτλο δεν είχα βρει... Και δεν μπορούσα να βρω κιόλας τίτλο... Έτσι, πήρα τον 1ο και 3ο στίχο του refrain. "Πετάω ψηλά... Και αγαπώ...". Και νομίζω είναι ο καλύτερος τίτλος που θα μπορούσα να του δώσω... Μπορείτε να το ακούσετε από εδώ ή να το κατεβάσετε από εδώ.

Στίχοι:

Υπάρχουν κάποια βράδια που όλα μοιάζουν σκοτεινά
και τα όνειρα του κάποτε φτάνουν στο πουθενά.

Και τότε πανικοβλημένος
σε μύθους φυλακισμένος
από ανθρώπους θλιμμένος
σκυφτός και γονατισμένος

Πετάω ψηλά
στα δυο μου πόδια στηρίζομαι ξανά
Και αγαπώ
όπως μου 'μάθαν ν' αγαπώ και το Χριστό

Και είμαι ακόμη εδώ
μετά από τόσα χρόνια
γιατί προτίμησα να ζω
κι όχι να είμαι στα πιόνια.

Δε λέω, ωραίο το σκάκι, αλλά μόνο σαν παιχνίδι
Όπως κι ωραίος ο Παράδεισος χωρίς το φίδι
Και το πιστεύω αληθινά πως δεν υπάρχει κακό
Δημιουργείται ως προϊόν από κακό λογισμό.

Αφού μας 'μάθαν επίσης ν' αποκαλούμε τρελό
όποιον θαύμα περιμένει να γίνει θεϊκό.
Να λέμε λέξεις "αγαθός","αληθινός","ρομαντικός"
και να μισούμε τους ανθρώπους που βρεθήκαν στο φως.

Δε μας συμφέρει να δούμε ότι υπάρχει και Θεός
Το πρώτο όνομα Ιησούς, ενώ το δεύτερο Χριστός.

Προτιμούμε τα ναρκωτικά
και το σεξ με λεφτά.
Και θεωρείται μαγκιά!

Κι όμως μαγκιά δεν είναι...

Κλείνω τα μάτια του προσώπου μου κι ανοίγω της ψυχής μου
και μιλώ στο Θεό σαν στο θεό της έμπνευσής μου
και μου λέει "Δεν υπάρχει άλλος Θεός
Είμαι μοναδικός
Αληθινός, δυνατός,
από ήλιο πιο λαμπρό φως,
Αγάπης ωκεανός
και πηγαίνω πάντα μπρος".

Πηγαίνει μπροστά για να μας δείχνει το δρόμο
και ν' απαλύνει αν πρέπει τον όποιον έρχεται πόνο.
Όμως, εμείς πάμε αλλού, σ' άλλα σοκάκια γειτονιάς
σαν τα παιδιά που τρέχουνε από ένα αίσθημα χαράς.
Όμως, μιας πρόσχαρης χαράς που διαρκεί για λίγο.
Κι ενώ ένας άνθρωπος θα έλεγε "Γύρνα, αλλιώς θα φύγω",
ο Θεός μένει εκεί να περιμένει.
Μέχρι να καταλάβεις, εκεί θα επιμένει!

Πετάω ψηλά
στα δυο μου πόδια στηρίζομαι ξανά
Και αγαπώ
όπως μου 'μάθαν ν' αγαπώ και το Χριστό