Μέχρι το τέλος θα τα έχω καταφέρει...

Ώντας στο στρατό εδώ και κάποιες εβδομάδες, σκέφτηκα κάτι...

Οι ήρωες χρειάζονται χρόνια προετοιμασίας πριν την πρώτη τους μάχη απέναντι στον εχθρό. Μέχρι όμως να υπάρξει εχθρός, αν υπάρξει ποτέ, το μόνο που μπορεί να κάνει ο "ήρωας" είναι να θεωρεί εχθρό του τον χρόνο που περνάει ανεκμετάλλευτος.

Όσο για εμένα... Καλή η χαλάρωση, αλλά δεν έχω μάθει να κάθομαι χωρίς να κάνω κάτι. Παλεύω να γεμίσω το κενό με τα ποιήματά μου. Και κάπως τα καταφέρνω... Χρειάζεται κι άλλη προσπάθεια σίγουρα. Άλλα δεν απελπίζομαι.

Όπως λέω άλλωστε και στον τίτλο...

"Μέχρι το τέλος θα τα έχω καταφέρει!"

EDIT: Και κάτι από Μ.Δ. "Γιατί δεν είχαμε τίποτε εκτός απ΄ τη φιλία"