...με τα δικά μας τα φτερά πετάμε

Έκανα και πάλι την αρχή μ' ένα τετράστιχο
Τέντωσα το μελάνι στο χαρτί σα να 'ταν λάστιχο
Έφτιαξα ένα σύνολο με λέξεις και προτάσεις
για να εξωτερικεύσω τις δικές μου παραστάσεις

Πλέον καλοκαιριάζει και το φως αγκαλιάζει
τη χλωρίδα, την πανίδα και ολόκληρη την πλάση
Τα σύννεφα μονάχα ένα στολίδι του ουρανού
για να εξάπτουν τα παιδιά τη φαντασία του δικούς του εαυτού

Ανοίγονται ορίζοντες όταν υπάρχει φως.
Καθείς ξεχνά το μίσος και μένει ο μισός.
Ό,τι κενό υπάρχει, μ' αγάπη το γεμίζουμε
και με το νου στο μέλλον, με όνειρα πλημμυρίζουμε

Είναι άλλη η διάθεση όταν καλοκαιριάζει
Όταν το φως του ήλιου δυνατά εξουσιάζει
από τα πιο ψηλά ως και τα χαμηλά
από τις κορφές έως και τα υπόγεια

Αποζητάς να έρθει το πρωί και να ξυπνήσεις
ν' αδράξεις τη μέρα και τη ζωή ν' απομυζήσεις
να σπάσεις μ' ένα χτύπημα τις γρίλιες του χειμώνα
που σε προστατεύαν απ' το κρύο και απ' το να δεις τα χιόνια

Πια τα λουλούδια άνθισαν κι οι αγροί όλοι πλημμυρίσαν
Πλέον ο χειμώνας κι οι συννεφιές του κλείσαν
πόρτες και παράθυρα κανέναν να μη βλέπουν
"Το σπιτικό μας το ξεχνούν οι άνθρωποι κι ας ξεύρουν"

Μα φυσικά γνωρίζουμε πως όλα θα ξανάρθουν
Ξέρουμε πως κάποτε οι ζέστες θα περάσουν
Μα τώρα που τις έχουμε αυτές και θα κοιτάμε
Ανοίγοντας ορίζοντες και σαν πουλιά...