Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου τα πάντα είναι ρευστά. Η ανθρώπινη ζωή ξεκινάει και τελειώνει το ίδιο εύκολα. Εκεί που τα πράγματα είναι καλά, ξαφνικά όλα αλλάζουν. Και αλλάζουν από ένα και μόνο γεγονός που μπορεί να συνέβη στη ζωή μας. Κάτι που ίσως να μην πιστεύαμε ότι θα μας επηρεάσει τόσο πολύ. Κι όμως, έτσι έγινε.
Τί είναι άλλωστε η χαρά; Η απουσία λύπης; Ή κάτι παραπάνω; Ό,τι κι αν είναι, παραμένει κάτι προσωρινό. Μπορούμε να πούμε πως είμαστε χαρούμενοι όταν έχουμε καλή διάθεση; Ή μήπως είναι κάτι διαφορετικό; Και τα δύο προσωρινά είναι και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν. Και εδώ είναι κρυμμένη η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου. Τί να την κάνεις την χαρά; Σαν δόσεις ντοπαμίνης είναι που αντί να "ντοπάρει" το σώμα, δίνει δύναμη στην ψυχή. Αλλά για πόσο; Η χαρά είναι αρκετή για να σε κάνει να βρεις το δρόμο σου;
Αν δεν περάσεις από τα δύσκολα μονοπάτια δε θα φτάσεις ποτέ ψηλά. Αυτός είναι ένας από τους νόμους της ανθρώπινης ύπαρξης. Μέσα από τα δύσκολα δημιουργούμε γέφυρες με το ανώτερο "είναι" μας. Χωρίς τα δύσκολα, χωρίς να ζήσουμε, χωρίς να αντικρίσουμε τη ζωή, χωρίς να την κοιτάξουμε κατάματα, χωρίς να γονατίσουμε μπροστά της, δε θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε την ενδότερη δύναμη. Μια δύναμη που δεν περιορίζεται σε έννοιες όπως αγάπη ή μίσος. Δεν περιορίζεται σε έννοιες όπως καλό ή κακό. Άλλωστε, ίσως τελικά το καλό και το κακό να μην υπάρχουν. Ίσως, το κακό να είναι απλώς μία επανειλημμένα αποτυχημένη προσπάθεια εύρεσης αυτής της εσωτερικής δύναμης.
Κάπου εδώ είναι που μπαίνει η έννοια της ευτυχίας. Χωρίς να έχει κάποια σχέση με την τύχη. Χωρίς να έχει κάποια σχέση με το "ευ", δηλαδή το καλό. Χωρίς να πρέπει να είναι απαραίτητα το αντίθετο μίας άλλης έννοιας. Ευτυχία! Για κάποιους, απλά ένα όνομα. Για άλλους, ένα ολόκληρο ταξίδι. Ένα ολόκληρο ταξίδι προς την επιβίωση. Γιατί μόνο με την ευτυχία μπορείς να επιβιώσεις. Ή μάλλον να επιΒιώσεις. Γιατί η ευτυχία, αυτή η εσωτερική δύναμη που υπάρχει σε όλους μας, αλλά πολλοί είτε επιλέγουν να μην τη δουν, είτε δεν έχουν ασχοληθεί να την αναπτύξουν, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σε οδηγήσει στη Ζωή. Να σε οδηγήσει στο να ξεπεράσεις τα όρια της ζωής όπως την ξέρουμε και να αγγίξεις τη Ζωή. Αυτό το θεϊκό κομμάτι που δίνεται σε όσους το αξίζουν, αν ζήσουν πραγματικά ευτυχισμένοι τη ζωή τους.
Όσο για τη σύγχυση που υπάρχει στις ερμηνείες των λέξεων “χαρά” και “ευτυχία”, οφείλουμε να πούμε πως η χαρά είναι προσωρινή δύναμη που δίνεται στο σώμα από το περιβάλλον μας, από την κοινωνία μας, όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι, και γι' αυτό τη μοιραζόμαστε με όλους, σχεδόν.
Η ευτυχία, αντίθετα, ή μάλλον, συμπληρωματικά, είναι η δύναμη που εμφανίζεται για να ενδυναμώσει την ψυχή ενός ατόμου, η μόνιμη εσωτερική ικανοποίηση πως μπορεί το άτομο να κάνει τα πάντα, πως δεν έχει περιορισμούς ως ύπαρξη. Άλλωστε δεν υπάρχουν υλικά εμπόδια για μια ζωντανή ψυχή. Κι η ευτυχία, αν είναι πραγματική και ουσιαστική, είναι μία δύναμη που δε φεύγει. Άπαξ και βρεθεί και ζήσει για λίγο στην ψυχή, τότε μένει για πάντα εκεί.
Η ευτυχία μπορεί μεν να προκύψει στηριζόμενο το άτομο σε κάποιον που αγαπάει πολύ. Συνήθως, ερωτικά. Άλλοτε, φιλικά. Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, όμως, είναι το να κάνει την ευτυχία κτήμα δικό του, που ο μόνος που έχει τη δύναμη να το επηρεάσει είναι ο ίδιος. Κι αν κάτι οφείλουμε να το μοιραζόμαστε, αυτό είναι η ευτυχία. Όχι η χαρά.
Για να είσαι ευτυχισμένος, σημαίνει πως έχεις κάνει τους αγώνες σου. Έχεις ζήσει κάποια πράγματα. Δεν χρειάζεσαι άλλη εκπαίδευση. Αυτή είναι η μόνη παιδεία που χρειάζεται η ψυχή σου. Άμα είσαι ευτυχισμένος, μπορείς, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, να συμβάλεις στη ζωή κάποιου ώστε και αυτός να βρει το δρόμο του. Να βρει τη δύναμη μέσα του, να γίνει κι αυτός ένας αυτοτελώς ευτυχισμένοι άνθρωπος. Μία ακόμη Ζωή.
Μην ακούτε που λένε πως η γη δεν έχει χώρο για τους ανθρώπους που θα ζήσουν σε αυτήν. Δεν υπάρχουν υλικά εμπόδια για τους ψυχικά ζωντανούς ανθρώπους. Άλλωστε, ο ευτυχισμένος άνθρωπος, αυτός που έχει υπάρξει μαθητής της ζωής και ενδιαφέρεται να μαθητεύσει, μαζί με άλλους ανθρώπους, κοντά στον Δάσκαλο της Ζωής, έχει τόση αναβλύζουσα αγάπη μέσα του, που ούτε ολόκληρη η γη δε θα τον χώραγε. Πόσο μάλλον για να χωρέσουν και άλλοι άνθρωποι.
Να είσαι ευτυχισμένος. Αυτό είναι η πραγματική ευχή που έχω να δώσω σε όλους τους ανθρώπους. Ευτυχισμένος! Μόνο τότε η χαρά θα αποκτήσει το πραγματικό νόημά της. Η χαρά χωρίς την ευτυχία έρχεται, δε βλέπει θεμέλια και φεύγει. Η χαρά αν προστεθεί στην ευτυχία, οδηγεί σε μεγαλύτερο κουράγιο, σε μεγαλύτερη υπομονή αλλά και επιμονή. Σε μεγαλύτερη δύναμη. Σε περισσότερη αγάπη. Σε κάτι ανώτερο. Σε κάτι θεϊκό. Σε κάτι που τα ανθρώπινα μάτια φτιάχτηκαν για να δουν. Σε αυτό που αποκαλούμε Παράδεισο.
Να είσαι ευτυχισμένος!
Τί είναι άλλωστε η χαρά; Η απουσία λύπης; Ή κάτι παραπάνω; Ό,τι κι αν είναι, παραμένει κάτι προσωρινό. Μπορούμε να πούμε πως είμαστε χαρούμενοι όταν έχουμε καλή διάθεση; Ή μήπως είναι κάτι διαφορετικό; Και τα δύο προσωρινά είναι και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν. Και εδώ είναι κρυμμένη η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου. Τί να την κάνεις την χαρά; Σαν δόσεις ντοπαμίνης είναι που αντί να "ντοπάρει" το σώμα, δίνει δύναμη στην ψυχή. Αλλά για πόσο; Η χαρά είναι αρκετή για να σε κάνει να βρεις το δρόμο σου;
Αν δεν περάσεις από τα δύσκολα μονοπάτια δε θα φτάσεις ποτέ ψηλά. Αυτός είναι ένας από τους νόμους της ανθρώπινης ύπαρξης. Μέσα από τα δύσκολα δημιουργούμε γέφυρες με το ανώτερο "είναι" μας. Χωρίς τα δύσκολα, χωρίς να ζήσουμε, χωρίς να αντικρίσουμε τη ζωή, χωρίς να την κοιτάξουμε κατάματα, χωρίς να γονατίσουμε μπροστά της, δε θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε την ενδότερη δύναμη. Μια δύναμη που δεν περιορίζεται σε έννοιες όπως αγάπη ή μίσος. Δεν περιορίζεται σε έννοιες όπως καλό ή κακό. Άλλωστε, ίσως τελικά το καλό και το κακό να μην υπάρχουν. Ίσως, το κακό να είναι απλώς μία επανειλημμένα αποτυχημένη προσπάθεια εύρεσης αυτής της εσωτερικής δύναμης.
Κάπου εδώ είναι που μπαίνει η έννοια της ευτυχίας. Χωρίς να έχει κάποια σχέση με την τύχη. Χωρίς να έχει κάποια σχέση με το "ευ", δηλαδή το καλό. Χωρίς να πρέπει να είναι απαραίτητα το αντίθετο μίας άλλης έννοιας. Ευτυχία! Για κάποιους, απλά ένα όνομα. Για άλλους, ένα ολόκληρο ταξίδι. Ένα ολόκληρο ταξίδι προς την επιβίωση. Γιατί μόνο με την ευτυχία μπορείς να επιβιώσεις. Ή μάλλον να επιΒιώσεις. Γιατί η ευτυχία, αυτή η εσωτερική δύναμη που υπάρχει σε όλους μας, αλλά πολλοί είτε επιλέγουν να μην τη δουν, είτε δεν έχουν ασχοληθεί να την αναπτύξουν, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σε οδηγήσει στη Ζωή. Να σε οδηγήσει στο να ξεπεράσεις τα όρια της ζωής όπως την ξέρουμε και να αγγίξεις τη Ζωή. Αυτό το θεϊκό κομμάτι που δίνεται σε όσους το αξίζουν, αν ζήσουν πραγματικά ευτυχισμένοι τη ζωή τους.
Όσο για τη σύγχυση που υπάρχει στις ερμηνείες των λέξεων “χαρά” και “ευτυχία”, οφείλουμε να πούμε πως η χαρά είναι προσωρινή δύναμη που δίνεται στο σώμα από το περιβάλλον μας, από την κοινωνία μας, όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι, και γι' αυτό τη μοιραζόμαστε με όλους, σχεδόν.
Η ευτυχία, αντίθετα, ή μάλλον, συμπληρωματικά, είναι η δύναμη που εμφανίζεται για να ενδυναμώσει την ψυχή ενός ατόμου, η μόνιμη εσωτερική ικανοποίηση πως μπορεί το άτομο να κάνει τα πάντα, πως δεν έχει περιορισμούς ως ύπαρξη. Άλλωστε δεν υπάρχουν υλικά εμπόδια για μια ζωντανή ψυχή. Κι η ευτυχία, αν είναι πραγματική και ουσιαστική, είναι μία δύναμη που δε φεύγει. Άπαξ και βρεθεί και ζήσει για λίγο στην ψυχή, τότε μένει για πάντα εκεί.
Η ευτυχία μπορεί μεν να προκύψει στηριζόμενο το άτομο σε κάποιον που αγαπάει πολύ. Συνήθως, ερωτικά. Άλλοτε, φιλικά. Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, όμως, είναι το να κάνει την ευτυχία κτήμα δικό του, που ο μόνος που έχει τη δύναμη να το επηρεάσει είναι ο ίδιος. Κι αν κάτι οφείλουμε να το μοιραζόμαστε, αυτό είναι η ευτυχία. Όχι η χαρά.
Για να είσαι ευτυχισμένος, σημαίνει πως έχεις κάνει τους αγώνες σου. Έχεις ζήσει κάποια πράγματα. Δεν χρειάζεσαι άλλη εκπαίδευση. Αυτή είναι η μόνη παιδεία που χρειάζεται η ψυχή σου. Άμα είσαι ευτυχισμένος, μπορείς, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, να συμβάλεις στη ζωή κάποιου ώστε και αυτός να βρει το δρόμο του. Να βρει τη δύναμη μέσα του, να γίνει κι αυτός ένας αυτοτελώς ευτυχισμένοι άνθρωπος. Μία ακόμη Ζωή.
Μην ακούτε που λένε πως η γη δεν έχει χώρο για τους ανθρώπους που θα ζήσουν σε αυτήν. Δεν υπάρχουν υλικά εμπόδια για τους ψυχικά ζωντανούς ανθρώπους. Άλλωστε, ο ευτυχισμένος άνθρωπος, αυτός που έχει υπάρξει μαθητής της ζωής και ενδιαφέρεται να μαθητεύσει, μαζί με άλλους ανθρώπους, κοντά στον Δάσκαλο της Ζωής, έχει τόση αναβλύζουσα αγάπη μέσα του, που ούτε ολόκληρη η γη δε θα τον χώραγε. Πόσο μάλλον για να χωρέσουν και άλλοι άνθρωποι.
Να είσαι ευτυχισμένος. Αυτό είναι η πραγματική ευχή που έχω να δώσω σε όλους τους ανθρώπους. Ευτυχισμένος! Μόνο τότε η χαρά θα αποκτήσει το πραγματικό νόημά της. Η χαρά χωρίς την ευτυχία έρχεται, δε βλέπει θεμέλια και φεύγει. Η χαρά αν προστεθεί στην ευτυχία, οδηγεί σε μεγαλύτερο κουράγιο, σε μεγαλύτερη υπομονή αλλά και επιμονή. Σε μεγαλύτερη δύναμη. Σε περισσότερη αγάπη. Σε κάτι ανώτερο. Σε κάτι θεϊκό. Σε κάτι που τα ανθρώπινα μάτια φτιάχτηκαν για να δουν. Σε αυτό που αποκαλούμε Παράδεισο.
Να είσαι ευτυχισμένος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου