Προηγουμένως, είχαμε συζητήσει και μεταξύ μας οι δύο πρώτοι, ένα θέμα που μας ενδιέφερε. Και καταλήξαμε στο εξής.
Κατέστρεψα αυτό που θεωρούσες εσύ πιο σημαντικό. Το ότι σε έμπλεξα στην υπόθεση κατέστρεψε αυτό που θεωρούσα εγώ πιο σημαντικό.
Άρα είμαστε πάτσι φίλε μου.
Πάντως υπέροχη κι εκείνη η συζήτηση που έμαθα ότι έγινε:
-Λοιπόν...Εσύ πρέπει να είσαι πολύ κλειστός τύπος. Δε μιλάς πολύ. Δεν εκφράζεσαι συχνά. Ναι... Πρέπει να είσαι πολύ κλειστός τύπος.
-Δε μιλάω πολύ γιατί ΔΕ σε πάω!
Και η παρακάτω εικόνα πρέπει να είναι η απόλυτη έκφραση της εικόνας που είχε η κοπέλα που το άκουσε αυτό-Δε μιλάω πολύ γιατί ΔΕ σε πάω!
Η παρακάτω εικόνα αντίθετα είναι, από όσο μπορώ να γνωρίζω, τάφος από τη Βαρσωβία. Υποθέτω πως οι Έλληνες έχουμε ένα τακτ, ή μια διακριτικότητα καλύτερα, ώστε να μην φωτογραφίζουμε τάφους, γιατί δε βρήκα κανέναν. Εκτός από αρχαία ευρήματα φυσικά. Όταν είχα ταξιδέψει στο σπίτι ενός φίλου λοιπόν, είχαμε πάει στο νεκροταφείο της περιοχής. Διάφοροι τάφοι τριγύρω. Παππούδες, γιαγιάδες και ελάχιστοι νέοι.
Πρόσεξα μία επιγραφή που μου άρεσε πάρα πολύ και έλεγε για έναν παππούλη:
Πολλά υπέφερε...
Πολλά προσέφερε...
Λίγα χάρηκε...
Μαγκιά του που το κατάφερε!Πολλά προσέφερε...
Λίγα χάρηκε...
Μαγκιά μου αν το καταφέρω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου