Μία άλλη έννοια - Προφήτες

Έχω γράψει πάρα πολλές φορές και σε κείμενα και σε στίχους τραγουδιών για τους μάγους. Αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν και πού βρίσκονται. Με λίγα λόγια, οι μάγοι είναι τα άτομα που τη μία στιγμή βρίσκονται μπροστά στα μάτια σου και την άλλη έχουν εξαφανιστεί.

Σε αντίστοιχο ερμηνευτικό κλίμα βρίσκονται και οι προφήτες. Φυσικά, με διαφορετική έννοια από τους μάγους αλλά κι από κάθε άλλο απλό άνθρωπο.

Προφήτες, κατά ευρεία έννοια είναι άνθρωποι με τη δύναμη να προφητεύουν, δηλαδή να βλέπουν το μέλλον ή στιγμιότυπα του μέλλοντους. Είναι άτομα που εμπνεύον σεβασμό, πρώτα σε όσους τους πιστεύουν, και, σε δεύτερο επίπεδο, σε όσους είναι πρόθυμοι να τους ακούσουν ή έχουν κάποια συγγένεια μαζί τους.

Θα μπορούσε κάποιος, ίσως, να πει πως προφήτες είναι μία λέξη που δεν περιορίζεται στο να αντιπροσωπεύει μόνο ανθρώπινες οντότητες. Τα ζώα με πιο κοινά αποδεδειγμένους τους σκύλους και τις γάτες, ως πιο οικεία στον άνθρωπο της πόλης, έχουν τη δυνατότητα, με το που μπει κάποιος κακόβουλος άνθρωπος στο πεδίο τους, να το αντιλαμβάνονται και να προειδοποιούν με νύχια και με δόντια, στην κυριολεξία, το αφεντικό τους και τους γύρω του. Αυτό, βέβαια, δε συμβαίνει σε περίπτωση που το ίδιο το αφεντικό δεν είναι καλοπροαίρετο άτομο.

Ας επιστρέψουμε στους ανθρώπους, όμως, που είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αυτού του κειμένου. Μάγοι, προφήτες... Ανθρώπινες οντότητες που περνούν από τη ζωή μας, μας επηρεάζουν, και, ύστερα, ξαφνικά, ή όχι και τόσο ξαφνικά, φεύγουν.

Έχετε συναντήσει κανέναν προφήτη; Σίγουρα κάποιον θα έχετε συναντήσει. Άλλωστε, η μέγιστη κοινωνική απόσταση δύο ανθρώπων είναι έξι άτομα. Αν, δηλαδή, πάρουμε όλους τους γνωστούς σας, και όλους τους γνωστούς τους, και όλους τους γνωστούς των, μέχρι να φτιάξουμε τελικά έξι επίπεδα με κέντρο εσάς, η απόσταση που θα σας χωρίζει από οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο, θα είναι έξι άνθρωποι το πολύ.

Οι προφήτες, όμως, είνα κοντά στον καθένα μας. Είναι το πολύ δύο επίπεδα μακριά μας. Και είναι σχεδόν παντού. Μόνο στο παραμύθι του Πήτερ Παν, όπου τα παιδιά δε μεγαλώνουν ποτέ, δεν υπάρχουν. Ή μάλλον υπάρχουν στο τελείωμα της ιστορίας. Τότε που ο Πήτερ Παν έχει μεγαλώσει. Τότε που η Χώρα του Ποτέ έχει γίνει απλώς μια ανάμνηση και μια αξέχαστη εμπειρία. Τότε που ο Πήτερ Παν δεν έχει πια τη δύναμη της νιότης, αλλά έχει τη δύναμη να προβλέπει γεγονότα με τη δύναμη της γνώσης και της σοφίας που έχει αποκτήσει με τα χρόνια. Τότε που ο Πήτερ Παν έχει τη δύναμη να προβλέπει τον καιρό, ανάλογα με το πότε πονάει το τραύμα του από μια μάχη με τον Κάπταιν Χουκ. Τώρα που ρυτίδιασε μεγαλώνοντας τις νέες γενιές.