Και δε φοβάσαι;

- Τί να φοβηθώ...
- Τους ανθρώπους πρώτα-πρώτα.
- Γιατί; Τί μου έκαναν οι άνθρωποι;
- Είναι κακοί. Δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι.
- Δε θα τους έλεγα κακούς. Πλανεμένους θα τους έλεγα.
- Πλανεμένους; Καλά, εσύ ζεις σε άλλο κόσμο.
- Στον ίδιο ζω. Απλώς βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
- Δηλαδή πώς;
- Με ενδιαφέρον για τον άνθρωπο.
- Δεν καταλαβαίνω.
- Ξέρεις ποια διαφορά έχεις εσύ με το γείτονά σου;
- Ποια;
- Καμία. Σκέφτεσαι όπως σκέφτεται: ότι όλοι ασχολούνται μαζί σου. Φοβάσαι πως θα σου κάνει όλα όσα είσαι πρόθυμος εσύ να κάνεις στους άλλους προκειμένου να επιτύχεις το σκοπό σου.
- Όχι, δεν είναι έτσι! Δεν ισχύει αυτό.
- Άκουσε, συζητώντας με τους ανθρώπους έστω και πνευματικά, (καλύτερα πνευματικά), τους μαθαίνεις. Μαθαίνεις να τους ακούς, να τους αισθάνεσαι, να τους αγγίζεις, να τους νιώθεις, να τους ζεις. Κι άμα ζήσεις το διπλανό σου και καταλάβεις τις ανάγκες του, θα δεις που κι η Ζωή θα σου τα φέρει έτσι που θα σε δικαιώσει.
- Χα! Για αυτό λέω εγώ πως τα έχεις τελείως χαμένα! Ποιον έχεις δει εσύ που να τους έχεις κάνει κάποιο καλό και να σου ανταποδώσει; Έναν πες μου! Έναν!
- Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι! Αλλά και να μην υπήρχαν... Εσύ να δρας έτσι όπως θέλεις και σου πρέπει! Άμα εσύ θες να κάνεις το καλό και περιμένεις την επόμενη μέρα να ανταμειφθείς γι' αυτό, τί σόι καλό είναι αυτό;
- Ε πώς; Θα δίνω συνέχεια χωρίς να παίρνω; Τί είμαι; Μ@λ@κ@ς είμαι;
- Μαλθακός εννοείς... Δε νομίζω πως το να διαφέρεις από τους γύρω σου είναι θέμα μαλθακότητας. Ίσα-ίσα που αν λάβεις υπόψιν σου το ότι ο περισσότερος κόσμος είναι που δρα λαθεμένα, το πιθανότερο είναι εσύ με αυτή την κίνηση να δεις προκοπή.
- Για να δούμε... Εγώ πάντως δεν πιστεύω τίποτα...
- Άκουσε, γνωρίζεις τη φράση "πίστευε και μη ερεύνα";
- Φυσικά! Γράφεται και στις Γραφές!
- Χμ... Στις Γραφές δε γράφεται πουθενά αυτό. Τέλος πάντων, αν σου έλεγα "πίστευε και ερεύνα"; Θα ερευνούσες;
- Ε τώρα τί να σου πω;
- Σε εμένα τίποτα. Τί να μου πεις εμένα; Σε εσένα να τα πεις!
- Σε εμένα γιατί;
- Γιατί πιο δύσκολος κριτής από τον εαυτό σου δεν υπάρχει!
- Πιο δύσκολος κριτής από το Θεό δεν υπάρχει!
- Ο Θεός ε;
- Και βέβαια ο Θεός!
- Και δε φοβάσαι;
- Τί να φοβηθώ...