...πάντα θα βλέπω αυτά που προορίζονται για μένα, ακόμη κι αν δε μπορείς να με δεις...
Προάγγελος

2 πράγματα που δε θέλω να ξεχάσω

Θυμάμαι την Κυριακή, 30 Δεκεμβρίου 2012, τη βόλτα με τη γυναίκα μου. Αναζητούσαμε τα δώρα της Πρωτοχρονιάς για τους εορτάζοντες αλλά και για τους υπόλοιπους. Και όπως ο ουρανός ήταν χαμένος στα γαλανόλευκα χρώματά του λόγω της συννεφιάς που επικρατούσε, σαν παιδάκι γεμάτο ενθουσιασμό την είδα, με το χέρι υψωμένο και το δείκτη προς τον ουρανό ακριβώς από πάνω μας. Μου έδειξε τρεις μικρές ομάδες πουλιών. Μία εδώ, μία εκεί, μία λίγο παραπέρα. Δεν κινούνταν άχαρα αλλά σα συμφωνημένο το κάθε πουλί με τα υπόλοιπα της ομάδας του. Δεν ξέρω πόση ώρα κάτσαμε να τα κοιτάμε. Ανταμειφθήκαμε, όμως. Πρώτον, γιατί ήμαστε οι μόνοι "τρελοί' που είχαμε σταματήσει στο λεπτό πεζοδρόμιο που χώριζε τις δύο λωρίδες κυκλοφορίας για να κοιτάξουμε τον ουρανό. Δεύτερον, γιατί οι τρεις ομάδες πουλιών, αυξήθηκαν σε 5, καθώς δύο ακόμη ξεπρόβαλαν από τη μία και από την άλλη πλευρά του δρόμου πίσω από τις ψηλές πολυκατοικίες. Και κάπως έτσι κάτσαμε για άλλα 30' να κοιτάμε τα πουλιά και το χορό τους... Ίσως καταλάβετε περισσότερα αν δείτε το παρακάτω βίντεο... Ίσως... Δεν ήταν έτσι ακριβώς αλλά μοιάζει αυτό που είδαμε με αυτό που τράβηξε και η AdirraBG:

Επίσης, θυμάμαι την Τρίτη, 1η Ιανουαρίου 2013, πηγαίνοντας σε ένα συγγενικό σπίτι, δύο κοριτσάκια που περπατούσαν με τον παππού τους. Χμ... Έχετε δίκιο, είναι δύσκολο για δύο μικρά κοριτσάκια να περπατάνε. Μπορείς να πεις ότι έτρεχαν όσο το δυνατόν ήταν να τραβήξουν και τον παππού τους μαζί. Αλλά τα κοριτσάκια ήταν μόνο το πρώτο πράγμα που είδα. Γιατί το δεύτερο ήταν ο παππούς τους. Ένας άνθρωπος που θύμιζε τους άστεγους που βλέπουμε στο δρόμο. Με κομμένο το αριστερό του πόδι και με πατερίτσες. Και παρά όλα αυτά, το χαμόγελό του που μπορούσε ακόμη και έτσι και συνόδευε τις εγγόνες του, δε θα το είχε ούτε αν ήταν αρτιμελής. Κι έτσι σταματήσαμε δίπλα του με το αμάξι, του είπαμε "Καλημέρα! Καλή χρονιά!" και φύγαμε. Τον αφήσαμε, λοιπόν, με το χαμόγελο και με τη μνήμη των δύο άγνωστων που του ευχήθηκαν "Καλή Χρονιά"! Μπορεί να φανταστείτε πόσο μοναδικό φαινόμενο ήταν αυτό, πιο μοναδικό και από τα πουλιά που ανέφερα παραπάνω, αν σκεφτείτε πως δεν έχω φωτογραφία να σας δείξω... Αγάπη μόνο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: