Και η κούρασή του φάνηκε στις σταγόνες της βροχής...

Ξεκίνησε το φως το ταξίδι του στη χώρα του ποτέ ή και του πάντα...
...και το μυαλό σκέφτεται λόγους να αντισταθεί στην πρόκληση...
...όμως δεν βρίσκει και μάλλον θα πιάσει για μια φορά ακόμη το χέρι το στυλό...
...και θα γεμίσει τη συλλογή με μια ή δυο σελίδες ακόμη...
...κάτι με το οποίο το χαρτί δε θα προλάβει να ενημερωθεί...

Ο συγγραφέας ενός βιβλίου, όμως, όταν βλέπει το έργο του ολοκληρωμένο, πιάνει, αμέσως, το χαρτί να γράψει κάτι καινούριο...μα αν το σκεφτούμε καθαρά...
...δεν είμαι εγώ ποιητής...
...δεν είμαι εγώ τραγουδιστής...
...δεν είμαι εγώ στιχουργός...
...δεν είμαι εγώ συνθέτης μουσικής...
...δεν είμαι δούλος...
...δεν είμαι κύριος κανενός...
...δεν είμαι προστάτης...
...δεν είμαι προστατευόμενος...
...δεν είμαι γρήγορος...
...δεν είμαι αργός...

Δεν υπάρχει μία λέξη να περιγράψει το ποιος είμαι. Είμαι τίποτα από τα παραπάνω αλλά και όλα μαζί ταυτόχρονα. Είμαι απλά ο εαυτός μου...

Ας φτιάξουμε λοιπόν...
...ό,τι μπορεί ο καθένας...
......χωρίς να βάζουμε τίτλους...
.........παλεύοντας για να μείνουμε ο εαυτός μας...
............που πηγάζει από την καρδιά μας...
...............κι όχι από το τι διαλέξαμε μέχρι τώρα...
............με τελικό σκοπό να δημιουργήσουμε γέφυρες...
.........γιατί οι γέφυρες μπορούν να προφυλάξουν από τον άνεμο μέσα στα σύννεφα...
......γιατί οι γέφυρες μπορούν να φτάσουν και στους πιο ψηλούς τοίχους για να βρούμε τι κρύβουν πίσω τους...
...γιατί κάποια τείχη έχουν τα πάντα εκτός από μια γέφυρα...