Δε χρειάζεται να ανοίξω τα μάτια μου...
...μια χαρά σε νιώθω κι έτσι.
...μια χαρά σε νιώθω κι έτσι.
Σου το αφιερώνω το παρακάτω βιντεάκι φίλε μου.
Μαζί τα καταφέραμε.
Μαζί!
Η πλάτη μου ακουμπούσε τη δική σου.
Γυρίσαμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον μόνο για να φτιάξουμε πάτημα με τα χέρια μας για να πηδήσει ο άλλος πιο ψηλά.
Και συνεχίσαμε να το κάνουμε ακόμη κι όταν ήμαστε στον αέρα.
Συνεχίσαμε ακόμη κι όταν πέφταμε.
Και κάτι που είμαι σίγουρος πως δε θυμάσαι.
12 Ιουλίου 2006, 08:04 το πρωί.
Έψαξα και το βρήκα :)
Ξέρω πως τέτοια ώρα θα κοιμάσαι.
Θα σου το δείξω αύριο λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου