Μικρές Ιστορίες - Το Δ που έγινε καταρράκτης

Σαν κάτι να ζητούσε το βλέμμα της...

        ...και είχα καταλάβει πολύ καλά τι! Είχα καταλάβει. Και μπορούσα να τη δικαιολογήσω. Πέρασα πολλές μέρες έκτοτε φυλάγοντας το ίδιο δώρο μέσα στο ίδιο ντουλάπι του ίδιου δωματίου. Μόνο ο χρόνος συνέχιζε να κυλάει.
Ο χρόνος...

        ...και οι πέτρες στο ποτάμι. Πέτρες που όταν έφτασαν στο δέλτα του ποταμού σταμάτησαν. Σταμάτησαν και φύτρωσαν. Δέντρα μεγάλα φύτρωσαν. Και οι ρίζες τους έφτασαν μέχρι κάτω στη γη. Και με τον καιρό, αν και τα δέντρα ήταν ακόμη στη θέση τους, το έδαφος υπέστη διάβρωση. Και το χώμα άρχισε να φεύγει σιγά-σιγά. Και τα νερά του ποταμού το έσπρωχναν όλο και πιο μακριά. Και οι ρίζες των δέντρων εμφανίστηκαν για λίγο. Αλλά μόνο για λίγο. Μέχρι να καλυφθούν από το νερό του ποταμού. Και κάπως έτσι το δέλτα έγινε καταρράκτης. Πανέμορφος...

        ...και όλοι θαύμαζαν την πέτρα που βλάστησε.